La voz adulta de Elsa devana con humor el ovillo de su infancia. En aquella época vivía en un gineceo donde debía aprender a acatar las reglas de la obediencia y otras artes domésticas de sus variadas madres. Todas ellas, de personalidades tan peculiares como artísticas, escondían secretos; todas temían al padre, cuyo poder imperaba como una sombra imponente sobre el hogar. Por eso Elsa un día planificará cómo matarlo. Entre la reconstrucción de un tiempo que ya no existe, el amor a los libros y el canto a la rebeldía, advierte que, en el telar de la vida, los filamentos se enroscan hasta convertirse en nudos o se pierden entre cabos sueltos absolutamente delirantes.
Teresa Moure é doutora en Lingüística xeral e exerce a docencia nas facultades de Filosofía e Filoloxía da Universidade de Santiago de Compostela. É presidenta do consello de administracion de \'Sermos Galiza\'. Na súa especialidade ten publicados máis dunha ducia de traballos onde salienta a responsabilidade ética do investigador, o terror ao colonialismo e á homoxeneización cultural dentro dunha decidida vocación antiglobalización. É autora de libros como La alternativo no-discreta en lingüística (1996), Universales del lenguaje y linguo-diversidad (2001) ou La lingüística en el conjunto del conocimiento: una mirada crítica.
Obtivo o Premio Lueiro Rey de novela curta no ano 2004 con A xeira das árbores. Tamén no 2004 gaña o Premio Ramón Piñeiro de Ensaio con Outro idioma é posible; no 2005 foi Premio Xerais de novela con Herba Moura e publica con Galaxia outro ensaio: As palabras das fillas de Eva. En 2011 obtivo de novo o Premio Ramón Piñeiro co ensaio Queer-emos un mundo novo. Sobre cápsulas, xéneros e falsas clasificacións.
En marzo de 2006 é premiada como Mellor Autora do ano nos premios da \"Irmandade do Libro\" que concede a Federación de Libreiros de Galicia.
